.
Dr Jan Kwaśniewski pisze:
„Rokowanie w miażdżycy
Przy obecnych poglądach na miażdżycę i stosowanych metodach leczenia chorych rokowanie jest zdecydowanie złe. Zawał rokuje źle, co do życia, szczególnie u kobiet. [1], [2]
Zawał w 41r. życia powoduje skrócenie przeciętnego trwania życia o 25-35 lat, a zawał w 71 roku życia o 5-10 lat. [3] Podobnie u chorych na chorobę nadciśnieniową rokowanie jest złe. Najczęściej chorzy umierają przedwcześnie na zawał serca, następnie niewydolność krążenia i udary mózgu, z przewagą zawałów u mężczyzn i udarów u kobiet. [4]
Leczenie operacyjne – przeszczepy omijające, by-passy, udrożnienie tętnic, protezy dakronowe, sympatektomia są mało skuteczne, czasem zupełnie nieskuteczne, często powodują groźne powikłania ze zgonami włącznie, o których się nie mówi. [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12], [13], [14], [15], [16]
Leczenie operacyjne nie wpływa na sam przebieg choroby. [17]
Spotykano zmiany miażdżycowe w przeszczepach żylnych, tętnicy wieńcowej [18], w by-passach, w błonie wewnętrznej protez dakronowych [19], niedrożność przeszczepu [20], zwyrodnienia tętniakowe [21], wiele różnych groźnych powikłań – zakrzepów, zatorów i amputacji kończyn.
Miażdżyca może rozwijać się bardzo szybko, dosłownie w ciągu kilku miesięcy. Ciężkie zmiany miażdżycowe znaleziono w przeszczepionym sercu ludzkim dawcy w wieku 24 lat, u biorcy lat 58 z wysokim poziomem cholesterolu. Po 19 miesiącach nastąpił zgon z powodu przewlekłej niewydolności krążenia. Na sekcji znaleziono ciężkie zmiany miażdżycowe w naczyniach wieńcowych i części przeszczepionej aorty. [22] To oznacza, że nie każdy przeszczep serca ratuje życie chorego na długo, że jeśli serce trafi do organizmu źle żywionego, to jak miał miażdżycę poprzednio – tak będzie ją miał w nowym sercu.
Leczenie farmakologiczne miażdżycy jest mało skuteczne, często nieskuteczne i szkodliwe, często zwiększa ilość zachorowań na raka. Leki rozszerzające naczynia powszechnie stosowane u chorych na miażdżycę tętnic kończyn powodują pogorszenie ukrwienia chorych tkanek [23], a mimo to – nadal się je stosuje…
Wiadomo, że leki rozszerzają naczynia zdrowe dużo bardziej, niż naczynia chore.
I jeśli w naczyniach zdrowych spadnie ciśnienie, wtedy niedokrwienie musi być w miejscach niedokrwionych. Nie obserwuje się korzystnego wpływu Sadaminy [24], Komplaminy [25], Vasculatu [26], pochodnych kwasu nikotynowego [27], Kardylanu [28]. Stwierdzono nawet wyższy poziom cholesterolu we krwi po leczeniu Klofibratem [29] i ukazało się kilka doniesień o znacznie częstszym występowaniu raka u chorych leczonych Klofibratem.
Natomiast rokowania w miażdżycy, w chorobie wieńcowej, w nadciśnieniu, w cukrzycy, czy w otyłości – stają się dobre lub bardzo dobre przy zastosowaniu Żywienia Optymalnego (®) w tych chorobach, ponieważ Żywienie Optymalne (®) jest leczeniem przyczynowym w tych chorobach.
(cdn.)
————-
[1] Adamska-Dyniewska H.: Wymieralność kobiet po zawale serca. Pol. Tyg. Lek. 1974, 20, 835
[2] Mathivat A. i wsp.: Rokowanie co do długości życia chorych, którzy przeżyli rok po zawale serca. Pol. Tyg. Lek. 196226, 1048 (Str. Bull. Et Mem. De Paris 1961, 25, 856
[3] Mathivat A. i wsp.: Rokowanie co do długości życia chorych, którzy przeżyli rok po zawale serca. Pol. Tyg. Lek. 196226, 1048 (Str. Bull. Et Mem. De Paris 1961, 25, 856
[4] Król W. i wsp.: Rokowanie w chorobie nadciśnieniowej. Pol. Tyg. Lek. 1975, 33, 1361
[5] Baddeley R. M. i wsp.: Ocena autogennych przeszczepów żylnych omijających w niedrożności udowej i podkolanowej. Pol. Tyg. Lek. 1968, 13, 483 (Str. Brit. Med. Jour. 1967, 5549, 410)
[6] Barboriak I. I. i wsp.: Miażdżyca w przeszczepach żylnych łączących aortę z krążeniem wieńcowym. Pol. Tyg. Lek. 1975, 21, 929 (Str. Lancet 1974, 7881, 621)
[7] Barner H. B. i wsp.: Zwyrodnienie tętniakowe przeszczepów tętnic udowych i podkolanowych. Pol. Tyg. Lek. 1967, 8, 310 (Str. JAMA 1966, 196, 7, 631)
[8] Czyżewski K. i wsp.: Udrożnienie tętnicy udowej powierzchownej w przebiegu leczenia miażdżycy zarostowej. Pol. Tyg. Lek. 1966, 17, 627
[9] De Bakey M.: Podstawowe pojęcia w leczeniu schorzeń tętnic. Pol. Tyg. Lek. 1964, 36, 1386 (Str. JAMA 1963, 186, 5, 484)
[10] Dryjski J. i wsp.: Chirurgiczne leczenie przewlekłej niedrożności rozwidlenia tętnicy brzusznej i tętnic biodrowych. Pol. Tyg. Lek. 1967, 8, 291
[11] Edwards E. i Crane C.: Odległe wyniki po sympatektomii lędźwiowej w miażdżycowych schorzeniach tętnic kończyn dolnych. Pol. Tyg. Lek. 1961, 41, 1586 (Str. JAMA 1961, 8)
[12] Koźmiński S. i wsp.: Leczenie późnej niedrożności przeszczepu naczyniowego. Pol. Tyg. Lek. 1964, 41, 1029
[13] Myers K. A. i wsp.: Obiektywne studium sympatektomii lędźwiowej. Chromanie przestankowe. Pol. Tyg. Lek. 1966, 52, 2026 (Str. Brit. Med. Jour. 1966, 5492, 879)
[14] Rykowski H. i wsp.: Leczenie operacyjne niedrożności tętniczej poniżej podziału tętnicy podkolanowej – przeszczepem żylnym. Pol. Tyg. Lek. 1968, 9, 298
[15] Strandness D. E. i wsp.: Zarostowe stwardnienie tętnic – sposób i szybkość postępu choroby. Pol. Tyg. Lek. 1966, 52, 207 (Str. JAMA 1966, 196, 1, 1)
[16] Tobik S. i wsp.: Powikłania po operacjach na układzie współczulnym. Pol. Tyg. Lek. 1966, 33, 1274
[17] Strandness D. E. i wsp.: Zarostowe stwardnienie tętnic – sposób i szybkość postępu choroby. Pol. Tyg. Lek. 1966, 52, 207 (Str. JAMA 1966, 196, 1, 1)
[18] Barboriak I. I. i wsp.: Miażdżyca w przeszczepach żylnych łączących aortę z krążeniem wieńcowym. Pol. Tyg. Lek. 1975, 21, 929 (Str. Lancet 1974, 7881, 621)
[19] De Bakey M.: Podstawowe pojęcia w leczeniu schorzeń tętnic. Pol. Tyg. Lek. 1964, 36, 1386 (Str. JAMA 1963, 186, 5, 484
[20] Koźmiński S. i wsp.: Leczenie późnej niedrożności przeszczepu naczyniowego. Pol. Tyg. Lek. 1964, 41, 1029
[21] Barner H. B. i wsp.: Zwyrodnienie tętniakowe przeszczepów tętnic udowych i podkolanowych. Pol. Tyg. Lek. 1967, 8, 310 (Str. JAMA 1966, 196, 7, 631)
[22] Thomson I. G.: Powstawanie ciężkich zmian miażdżycowych w przeszczepionym sercu ludzkim. Pol. Tyg. Lek. 1970, 28, 1060 (Str. Lancet 1969, 7630, 1088)
[23] Dryjski J. i Wesołowski J.: Wpływ Komplaminy na zaburzenia krążenia obwodowego w świetle badań reangiograficznych i pomiarów temperatury skóry. Pol. Tyg. Lek. 1966, 50, 1929
[24] Ciba T. i Dubiel J. P.: Działanie pochodnej kwasu nikotynowego Sadamin w miażdżycy tętnic wieńcowych. Biul. Inf. Polfa 1970, 20, 219
[25] Dryjski J. i Wesołowski J.: Wpływ komplaminy na zaburzenia krążenia obwodowego w świetle badań reangiograficznych i pomiarów temperatury skóry. Pol. Tyg. Lek. 1966, 50, 1929
[26] Kowalska M.: Odległe wyniki leczenia chorób naczyń obwodowych Vasculatem. Pol. Tyg. Lek. 1963, 28, 1029
[27] Liszewska D. i wsp.: Leczenie organicznych chorób naczyń obwodowych pochodnymi kwasu nikotynowego. Pol. Tyg. Lek. 1967, 21, 794
[28] Zapalski S. i wsp.: Wpływ Kardylanu na zaburzenia w ukrwieniu kończyn. Pol. Tyg. Lek. 1970, 32, 1218
[29] Goodhart I. M. i wsp.: Wpływ Artromidu na aktywność fibrynolityczna u chorych z niedokrwienną chorobą serca i prawidłowym poziomem cholesterolu we krwi. Pol. Tyg. Lek. 1966, 41, 1587 (Str. Brit. Med.. Jour. 1966, 5483, 325)”
Źródło – http://dr-kwasniewski.pl/?id=2&news=466 .
.