„… Kryzys europejski to kryzys gospodarczy, ale również kryzys demokracji. Każe on zadać cztery zasadnicze pytania. Po pierwsze, dlaczego w trzech krajach – w Irlandii, Portugalii i Grecji – prowadzi się z taką zawziętością politykę, której bankructwo jest pewne? Po drugie, czy architekci takiej polityki to nawiedzeni lekarze, którzy na każde – możliwe do przewidzenia – fiasko stosowanej przez ich kuracji reagują podwojeniem dawki? Po trzecie, jak wyjaśnić to, że choć mamy demokrację, społeczeństwa padające ofiarą takiej polityki mogą kartką wyborczą zamienić jeden rząd, który splajtował, na inny podobny, ideologicznie bliźniaczy i forsujący taką samą „terapię wstrząsową”? Po czwarte wreszcie, czy może być inaczej?…”
Więcej – http://www.monde-diplomatique.pl/index.php?id=1_1
‚
Jednak dodam jeszcze ostatnie zdania z powyższego artkułu:
„Neoliberałowie z pewnością będą szydzić, że postępowcy żądają niemożliwego. A cóż takiego oni czynią? Przecież ich rządy stały się już nie do zniesienia. Chyba już czas przypomnieć ów apel przypisywany Paulowi Nizanowi przez Jean-Paul Sartre’a: „Nie wstydźcie się, że chcecie gwiazdki z nieba – my jej potrzebujemy”.”
‚
‚
Polecam – http://pl.wikipedia.org/wiki/Paul_Krugman
‚
Tato, co to jest oksymoron?
Wrzucone 21 lipca 2011 o 16:39 przez worldisnotperfect | Skomentuj (27) | Do ulubionych
http://demotywatory.pl/page/7
Co tu dużo pisać ten demot objaśnia wszystko. Jest dający i jest biorący , kwota się nie liczy. Takimi zjawiskami uwikłany jest wspólczesny świat na wszystkich pozimach życia społecznego . Stąd wszystkie kryzysy. Zgubi nas miłość do pieniadza. To już się zaczęło.
Spełnia się diagnoza postawiona swego czasu przez E. Fromma ,że -” Ekonomia jako sposób na życie dla człowieka jest chrobą śmiertelną . „
Społeczności, które nie poznały „smaku” pieniądza – a jest ich już niewiele – są znacznie szczęśliwsze. Kierują się innymi motywacjami niż chęć zysku…Tylko jak to wszystko odkręcić?