Dżem wiśniowy

Zrobiłam sześć słoiczków dżemu, po swojemu. Słoiczki też dalekie od standardu, bo najmniejszy jest naprawdę malutki, drugi z kolei ma pojemność 80 ml, trzeci 100 ml, kolejne po 180 i jeden jeszcze większy. Najchętniej do dżemów używałabym tych po 50 – 80 ml, tylko skąd je brać gdy na „wolnym rynku” ich nie ma? Że już nie wspomnę o nakrętkach do nich: jak się już któraś zużyje to nie ma czym jej zastąpić…

Wiśni było 2,5 kg. Wydrylowałam je, a potem w szerokim rondlu odparowałam na tyle skutecznie, że ważyły już 0,85 kg. Teraz dodałam do nich 200 g cukru (próbowałam stu gram, ale okazało się że to za mało), zagotowałam i gotowy gorący dżem przełożyłam do słoiczków, zakręciłam je i odwróciłam do góry dnem by zostawić na szafce aż wystygną. Koniec pracy

Policzmy Węglowodany w tym zapasie:

– z wiśni – 217,80 g
– z cukru – 200 g
= razem – 417,80 g,

czyli w 100 g dżemu mam 39,80 g Węglowodanów.

Dżem się będzie nadawać do serka kremowego, do omletu, do bitej śmietany, może jeszcze do jakiegoś deseru. Za każdym razem wręcz w symbolicznej ilości, bo jest – że tak powiem – esencjonalny.

Podobnie robię dżem z czarnej porzeczki, czarnych jagód (bez drylowania ) oraz mirabelek. Zwykle raz na dwa lata. Mirabelki najpierw parzę z odrobiną wody w rondlu, a potem gdy popękają wybieram ręcznie pestki. Ciąg dalszy jak przy wiśniach. A cukru zawsze jak najmniej! Albo wcale. Do przecieru pomidorowego (pomidor też owoc) nigdy cukru nie dodawałam – nic nie dodawałam – i nigdy mi się niespodziewanie żaden słoik nie otworzył.

‚

 
[shopeat_button]

WordPress wyszukał:

• Ser pleśniowy z truskawkami
• Przetwory owocowe z piekarnika
• Powidła śliwkowe
• Zupa pomidorowa
• Przepis na parówki
• Biała rzodkiew duszona
• Tortilla z boczkiem i serem
• Boczek peklowany w zalewie ogórkowej – pieczony
• Pasztet podrobowy
• Twaróg z warzywami